G e o g r a f b a w a r s k i – poł. IX w. zapiski podające szereg nazw plemion i grodów. Spośród wymienionych plemion jako polskie dają się zidentyfikować: Lędzice, Pyrzyczanie, Wolinianie, Wiślanie, Ślężanie, Dziadoszanie, Opolanie i Golężyce, a pewnie również Glopeani (Goplanie).
Dagome iudex – ziemie należące do Mieszka I, datowany na lata 985-992.
Zachował się on jednak tylko w sto lat późniejszym streszczeniu.
D o k u me n t p r a s k i z 1086 r., – wystawcą jest cesarz Henryk IV -dotyczy przyłączenia diecezji morawskiej do praskiej zawiera informacje, sięgające przynajmniej drugiej połowy X w. Wymienia plemiona śląskie (Ślężan i Dziadoszan oraz Bobrzan i Trzebowian. Według niektórych badaczy wskazuje również na przynależność Krakowa w X w. do Czech.
I b r a h i m i b n J a k u b , podróżnik arabski, który był w 965 lub 966 r. na dworze cesarskim Ottona I oraz u księcia czeskiego w Pradze, napisał relację o Słowianach pod panowaniem Mieszka I. O państwie Mieszka pisze Ibrahim, że
graniczy ono z Prusami i Rusią; Kraków według tej relacji należy do Czech. Mieszko scharakteryzowany został jako władca potężny, mający drużynę, którą utrzymywał z podatków. Ciekawe są spostrzeżenia o zwyczaju kupowania żon, o tkaninach jako surogacie pieniądza i o stosunkach handlowych. (Źródło: Wyrozumski J. Historia Polski do 1505 r.)
Kronika mnicha W i d u k i n d a z Nowej Korbei, autora Dziejów saskich (lata 70. X w.), podał pod. rokiem 963 wiadomość o „królu” Mieszku, władcy Słowian, który walczył z Wichmanem.
Kronika Anonima zw. Gallem – najstarsza kronika polska powstała na dworze Bolesława Krzywoustego. Składa się z trzech ksiąg. Księga I – od czasów legendarnych do narodzin Bolesława Krzywoustego. Księga II – o dzieciństwie i młodości księcia oraz jego współrządach z ojcem i bratem Zbigniewem. Księga III – samodzielne rządy po wygnaniu Zbigniewa. Opowiadanie urywa się na zdobyciu Nakła w 1113 r. Kronika nie zawiera dat.
Kronika mistrza Wincentego zw. Kadłubkiem – związany z dworem Kazimierza Sprawiedliwego. Wątki dziejów Polski przeplatają się z dziejami Aleksandra Wielkiego, Juliusza Cezara, Grakchów itp.Dużo faktów zostało przeinaczonych. Trzy pierwsze księgi – czasy legendarne i dynastii piastowskiej do 1173 r. (dialog między biskupemkrakowskim Mateuszem i arcybiskupem gnieźnieńskim Janem. Księga IV do 1202 r. i 1205 r.
Kronika wielkopolska z XIII w. – bazuje na Kadłubku i dodaje jeszcze inne informacje – do 1273 r..
Kronika Janka z Czarnkowa – okres od 1370 do 1384 r. opis obejmuje czas od śmierci Kazimierza Wielkiego oraz opis wydarzeń związanych z panowaniem
andegaweńskim w Polsce.
Roczniki czyli kroniki stawnego Królestwa Polskiego Jana Długosza – wzorem był Liwiusz (Ab urbe condita). Jego protektorem był Zbigniew Oleśnicki. W 12 księgach zgromadził wszystko to co zapisano we wcześniejszych źródłach.
Kronika biskupa merseburskiego Thietmara – obejmuje czasy Mieszka i Bolesława Chrobrego do 1018 r. – bardzo krytyczna.
Powieść minionych lat – stosunki polsko-ruskie za pierwszych Piastów, współczesna Gallowi, autorem mnich Nestora.
Kosmasa kronika Czechów.
Żywot św. Wojciecha, Żywoty św. Stanisława, Żywoty św. Jadwigi (żona Henryka Brodatego), Kingi (żona Bolesława Wstydliwego), Anny (żona Henryka Pobożnego)