Ruchy rewolucyjne i narodowe w Europie Południowej

  1. Sytuacja po kongresie wiedeńskim
  2. Risorgimento we Włoszech
  3. Rewolucja liberalna w Hiszpanii
  4. Niepodległość Grecji
  1. Sytuacja po kongresie wiedeńskim.
    -mocarstwa starały się utrzymać status quo za wszelką cenę,
    -w Europie rozwijają się dążenia narodowe (świadomość narodowa – małe narody dążą do samostanowienia)
    -ludzie chcą wprowadzenia konstytucji (ograniczenie monarchów na rzecz parlamentu, powszechne prawa wyborcze)
    -dążenia zjednoczeniowe (Włochy i Niemcy)
  2. Risorgimento we Włoszech
    a. przyczyny:
    -rozdrobnienie Włoch (mapa s. 57) –> dążenia zjednoczeniowe
    -likwidacja zmian wprowadzonych przez Napoleona (władza absolutna, zniesienie Kodeksu cywilnego Napoleona, przywracanie feudalnego porządku)
    -zahamowanie rozwoju handlu, wzrostu kosztów, spadek dochodów mieszczaństwa i inteligencji,
    -zmiany granic po kongresie wiedeńskim (Wenecja i Lombardia do Austrii)

    b. przebieg:
    -powstawanie tajnych organizacji :

    *(karbonariusze) – organizacja występująca przeciwko absolutyzmowi, katolicyzmowi, wpływom austriackim –> dążą do wywołania rewolucji, która zjednoczy Włochy.

    *Młode Włochy – Giuseppe Mazzini –> postulują zjednoczenie Włoch w republikę.

3. Rewolucja liberalna w Hiszpanii
-Józef Bonaparte (brat Napoleona) –> wcześniej hiszpańska linia Burbonów
-powstały Kortezy, które przyjęły liberalną konstytucję (zasada zwierzchnictwa narodu, parlament sprawujący władzę, król ma prawo veta, ograniczenie przywilejów szlacheckich, zniesienie inkwizycji, gwarancja panowania religii rzymskokatolickiej) –> Kongres Wiedeński – Ferdynand VII Burbon –> nie zgadza się z tym i rozpoczyna prześladowania
-1820 – bunt oficerów i rewolucja wprowadzająca rządy konstytucyjne w Hiszpanii „trzylecie liberalne”, „trzylecie konstytucyjne” – 1820 – 1823
-wkroczenie wojsk francuskich do Hiszpanii w obronie króla i absolutyzmu

4. Wojna o niepodległość Grecji 1821 – 1832

Grecja w Imperium tureckim:
– znaczny zakres swobód
– dostęp do urzędów cywilnych i wojskowych
– wysoki poziom świadomości narodowej Greków
– korzystna sytuacja prawna nie przyczyniła się do rezygnacji Greków z walki o pełną niepodległość – powstania zbrojne
–Bałkany – obszar w strefie wpływów Rosji i Turcji (dlatego Odessa ważny ośrodek walki o niepodległość – bracia Ypsilanti –> ich powstanie nie powiodło się)

Wybuch powstania w Grecji – 1821 r.
–krwawe walki się rozpoczęły z Turkami
– proklamowanie niepodległości Grecji – 1822 r.
– uchwalenie konstytucji
– pogromy ludności greckiej – m.in. w Stambule
–Turcja miała ten problem rozwiązać ale nie potrafiła —> włączenie się Francji, Wielkiej Brytanii i Rosji

– potępienie rzezi Greków przez Francję i Anglię
– interwencja zbrojna Francji i Anglii –  rozbicie floty tureckiej pod Navarino – 1827 r.
– interwencja rosyjska – wkroczenie wojsk carskich pod dowództwem Iwana Dybicza do Armenii i na Bałkany – 1828 r.

Ostatecznie pokój w Adrianopolu – 1829 r. – uznanie niepodległości Grecji
-granice zostały ustalone traktatem londyńskim  w 1830 r., a władcy zostali narzuceni siłą (dynastia bawarska i duńska)





Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *